دلا عاشق نوازی از کجا شد پیشه ات؟

مانده ام در کار تو در راه و در اندیشه ات

این نشد رسم محبت از دل بی رحم او

از غم و نا مهربانی مرده خاک و ریشه ات

در ره خوشبختی ات بس عاشقی جا مانده ای

چون شقایق مست باد، تیمارو شیدا مانده ای

قیمت ناز نگاهش را به خون خود دهی

وای بر تو در خم زلف چلیپا مانده ای

گر بداند عاشقی صد ناز بهتر می کند

درد بی درمان دل را صد برابر می کند

دل تمنایی مکن از چشمه سار دیده اش

گر بداند تشنه ای او راه را بدتر کند

مستی تو از لب پربار یک پیمانه نیست

جام قلبت پر شده این کار یک میخانه نیست

روزی آید او ترا هشیار از این مستی کند

یار دیگر گیرد آری،چون که او دیوانه نیست

 نوشته شده توسط فرز ها در سه شنبه 88/2/8 و ساعت 7:26 عصر | نظرات دیگران()